اصول خبرنگاری

در سال 1997، سازمانی در ایالات متحده که در آن زمان توسط کمیته پروژه تعالی در خبرنگاری (PEJ) اداره می شد، گفتگوی ملی را بین شهروندان و اهالی خبر آغاز کرد تا اصولی را که زیربنای خبرنگاری است، شناسایی و روشن کند. پس از چهار سال پژوهش، از جمله 20 انجمن عمومی در سراسر کشور، مطالعه تاریخ خبرنگاری، نظرسنجی ملی از روزنامه نگاران و موارد دیگر، این گروه بیانیه ای با هدف مشترک منتشر کرد که 9 اصل را مشخص کرد. اینها مبنایی برای کتاب عناصر خبرنگاری، نوشته تام روزنستیل و بیل کواچ شد. در اینجا آن اصول همانگونه که در بیانیه اصلی هدف مشترک ذکر شده اند، بیان می شوند.

بیانیه هدف

پس از بررسی گسترده از سوی خود روزنامه نگاران از ویژگی خبرنگاری در پایان قرن بیستم، ما این درک مشترک از آنچه کار ما را تعریف می کند ارائه می دهیم. هدف اصلی خبرنگاری ارائه اطلاعات دقیق و قابل اعتماد به شهروندان برای استفاده در یک جامعه آزاد است.

این شامل نقش های بی شماری می شود که به تعریف جامعه، ایجاد زبان مشترک و دانش مشترک، شناسایی اهداف، قهرمانان و شروران یک جامعه و سوق دادن مردم به فراتر از رضایتمندی کمک می کند. این هدف شامل الزامات دیگری نیز می شود، مانند

• سرگرم کننده بودن
• خدمت به عنوان نگهبان
• صدا به بی صداها بودن

با گذشت زمان، روزنامه نگاران 9 اصل مهم را برای انجام وظیفه ایجاد کرده اند. آنها آنچه را می توان به عنوان نظریه خبرنگاری توصیف کرد، دربرمی گیرند.

1. نخستین وظیفه خبرنگاری در قبال حقیقت است

دموکراسی به شهروندانی بستگی دارد که حقایق قابل اعتماد و دقیق را در یک متن معنادار قرار می دهند. خبرنگاری حقیقت را به معنای مطلق یا فلسفی دنبال نمی‌کند، اما می‌تواند و باید آن را در معنای عملی دنبال کند. این «حقیقت خبرنگاری» فرآیندی است که با یک رویّه حرفه‌ای جمع‌آوری و تأیید حقایق آغاز می‌شود. سپس خبرنگاران تلاش می‌کنند گزارشی منصفانه و قابل اعتماد از معنای خود را که فعلاً معتبر و مشروط به بررسی بیشتر است، ارائه کنند. خبرنگاران باید تا حد امکان در مورد منابع و روش ها شفاف باشند تا مخاطبان بتوانند ارزیابی خود را از اطلاعات انجام دهند. حتی در دنیایی که صداها در حال گسترش است، دقت پایه‌ای است که هر چیز دیگری بر روی آن بنا می‌شود: متن، تفسیر، نظر، نقد، تحلیل و بحث. حقیقت با گذشت زمان، از این انجمن آشکار می شود. از آنجایی که شهروندان با جریان روزافزون داده‌ها مواجه می‌شوند، به منابع قابل شناسایی اختصاص داده شده برای تأیید و بررسی آن اطلاعات نیاز بیشتری دارند.

2. اولین وفاداری آن به شهروندان است

در حالی که سازمان‌های خبری به بسیاری از حوزه‌ها، از جمله آگهی‌دهندگان و سهامداران پاسخ می‌دهند، خبرنگاران در آن سازمان‌ها باید بیش از هر چیز دیگری، وفاداری خود را به شهروندان و منافع عمومی بزرگ‌تر حفظ کنند تا بتوانند اخبار را بدون ترس یا لطف ارائه کنند. این در ابتدا متعهد بودن به شهروندان، اساس اعتبار یک سازمان خبری است؛ عهد ضمنی که به مخاطب می‌گوید پوشش خبری متمایل به دوستان یا تبلیغ‌کنندگان نیست. همچنین تعهد به شهروندان بدین معناست که خبرنگاری باید نمایانگر تصویری از همه گروه های تشکیل دهنده جامعه باشد. نادیده گرفتن برخی از شهروندان باعث سلب حقوق آنها می شود. نظریه زیربنای صنعت اخبار نوین، این باور بوده است که اعتبار، مخاطبان گسترده و وفادار ایجاد می کند و موفقیت اقتصادی نیز به نوبه خود به دنبال آن می آید. در این رابطه، افراد تجاری در یک سازمان خبری نیز باید پیش از ملاحظات دیگر، از وفاداری خود به مخاطبان سوء استفاده نکنند.

3. ماهیت آن، یک رویّه تأیید است

خبرنگاران برای تأیید اطلاعات به یک رویّه حرفه‌ای متکی هستند. هنگامی که مفهوم بی طرفی در ابتدا تکامل یافت، به این معنی نبود که روزنامه نگاران عاری از تعصب هستند. بلکه خواستار روشی ثابت برای آزمایش اطلاعات – رویکردی شفاف نسبت به شواهد – شد تا تعصبات شخصی و فرهنگی دقت کار آنها را تضعیف نکند. روش بی طرف است، نه خبرنگار. جست‌وجوی شاهدان متعدد، افشای هرچه بیشتر منابع، یا درخواست از طرف‌های مختلف برای اظهارنظر، همگی نشانه‌ای از چنین استانداردهایی است. این رویّه راستی آزمایی چیزی است که خبرنگاری را از سایر شیوه های ارتباطی مانند تبلیغات، داستان یا سرگرمی جدا می کند. با این حال، نیاز به روش حرفه ای همیشه به طور کامل تشخیص داده یا اصلاح نمی شود. در حالی که برای مثال خبرنگاری تکنیک‌های مختلفی را برای تعیین حقایق توسعه داده است، برای ایجاد سامانه ای به منظور آزمایش قابلیت اطمینان تفسیر خبرنگاری،  کمتر کار کرده است.

4. خبرنگاران باید استقلال خود را از کسانی که در موردشان خبر تولید می کنند، حفظ کنند

استقلال یکی از نیازهای اساسی خبرنگاری، سنگ بنای قابل اعتماد بودن آن است. استقلال روح و ذهن، به جای بی طرفی، اصلی است که خبرنگاران باید در کانون توجه خود قرار دهند. در حالی که سردبیران و مفسران بی طرف نیستند، منبع اعتبار آنها همچنان دقت، انصاف فکری و توانایی آنها در اطلاع رسانی است، نه ارادت آنها به یک گروه یا نتیجه خاص. با این حال در استقلال خود باید از هرگونه گرایش به انحراف به سمت استکبار، نخبه گرایی، انزوا یا نیهیلیسم پرهیز کنیم.

5. باید به عنوان یک ناظر مستقل قدرت عمل کند

خبرنگاری ظرفیت غیرمعمولی برای ایفای نقش نگهبان بر کسانی دارد که قدرت و موقعیت آنها بیشتر بر شهروندان تأثیر می گذارد. بنیانگذاران زمانی که مطبوعات مستقل را تضمین کردند، این را به عنوان یک دِژ در برابر استبداد تشخیص دادند. دادگاه ها آن را تایید کرده اند؛ شهروندان به آن تکیه می کنند. ما به‌عنوان خبرنگار موظفیم از این آزادی نظارت با تحقیر نکردن آن در استفاده‌های بیهوده یا بهره‌برداری از آن برای منافع تجاری محافظت کنیم.

6. باید بستری برای انتقاد و سازش عمومی فراهم کند

رسانه های خبری حامل مشترک بحث عمومی هستند و این مسئولیت، مبنایی را برای امتیازات ویژه ما شکل می دهد. این بحث زمانی بهترین خدمت را به جامعه ارائه می دهد که به جای تعصب و گمان، از حقایق مطلع شود. همچنین باید تلاش کند تا دیدگاه‌ها و منافع متنوع در جامعه را به طور منصفانه بازنمایی و آنها را به طور کامل بررسی کند نه اینکه تنها حاشیه‌های متضاد بحث را برجسته سازد. دقت و صداقت مستلزم آن است که به عنوان چارچوب‌دهنده بحث عمومی، از نقاط مشترکی که در آن حل مشکل رخ می‌دهد غافل نشویم.

7. باید تلاش کند تا موارد مهم را جالب و مرتبط کند

خبرنگاری، داستان سرایی هدفمند است. خبرنگاری باید کاری بیش از جمع آوری مخاطب یا فهرست کردن موارد مهم انجام دهد. برای بقای خود، باید آنچه را که خوانندگان می‌دانند می‌خواهند با آنچه که نمی‌توانند پیش‌بینی کنند اما به آن نیاز دارند، متعادل کند. به طور خلاصه، باید تلاش کند تا موارد مهم را جالب و مرتبط کند. اثربخشی یک مقاله خبرنگاری هم با میزان جذب مخاطب و هم روشنگری آن اثر سنجیده می شود. این بدان معناست که روزنامه نگاران باید پیوسته بپرسند چه اطلاعاتی برای شهروندان ارزش بیشتری دارد و به چه شکلی. در حالی که خبرنگاری باید فراتر از موضوعاتی مانند دولت و امنیت عمومی باشد، خبرنگاری که غرق در چیزهای بی‌اهمیت و اهمیت نادرست باشد، در نهایت جامعه‌ای بی‌اهمیت ایجاد می‌کند.

8. باید اخبار را جامع و متناسب نگه دارد

رعایت تناسب اخبار و نادیده نگرفتن مطالب مهم نیز از ارکان صداقت است. خبرنگاری شکلی از نقشه برداری است: نقشه ای را برای شهروندان ایجاد می کند تا در جامعه حرکت کنند. بزرگ کردن رویدادها برای احساس، نادیده گرفتن دیگران، کلیشه گویی یا منفی بودن نامتناسب، همگی یک نقشه کمتر قابل اعتماد را ایجاد می کنند. این نقشه همچنین باید شامل اخبار مربوط به همه جوامع ما باشد، نه فقط جوامعی که دارای جمعیتی جذاب هستند. این به بهترین وجه توسط اتاق‌های خبری با زمینه‌ها و دیدگاه‌های گوناگون به دست می‌آید. نقشه فقط یک قیاس است. تناسب و جامعیت سلیقه ای است، اما گریزان بودن آنها از اهمیت آنها نمی کاهد.

9. خبرنگاران باید اجازه داشته باشند که وجدان شخصی خود را اعمال کنند

هر خبرنگاری باید احساس اخلاق و مسئولیت شخصی داشته باشد – یک قطب نمای اخلاقی. هر یک از ما باید تمایل داشته باشیم، اگر انصاف و دقت لازم باشد، اختلافات خود را با همکاران خود، چه در اتاق خبر و چه در مجموعه اجرایی بیان کنیم. سازمان های خبری به خوبی این استقلال را با تشویق افراد به بیان نظرات خود پرورش می دهند. این باعث تحریک تنوع فکری لازم برای درک و پوشش دقیق جامعه ای با تنوع فزاینده می شود. این تنوع اذهان و صداها، نه فقط اعداد، است که اهمیت دارد.

10. شهروندان نیز در مورد اخبار دارای حقوق و تکالیفی هستند